به گزارش تیترشهر: کیش یکی از ظرفیت‌های بسیار بالای گردشگری در کشور است به طوری که می‌تواند با اندکی سلیقه صفوف طولانی را برای بازدید از جزیره ایجاد کرد. جذب گردشگر برای جزیره‌ای مانند کیش اصلا کار دشواری نیست تنها کافی است ساحلی مجهز داشته باشیم و به طور وسیع ورزش ها و تفریحات آبی را توسعه دهیم.
به عبارتی کسانی که در جزیره مسئول گردشگری و درآمد زایی از صنعت توریسم هستند اصلا کار دشواری ندارند تنها باید ساحل را برای توسعه ورزش ها و تفریحات آبی توسعه دهند و آن را به عنوان معیار اصلی در نظر بگیرند. تمامی امکانات و تفریحات موازی نیز در حاشیه این معیار اصلی قرار می‌گیرند.
نبض اقتصادی جزیره، پاساژ ها، فروشگاها و تمامی اماکنی است که گردشگران در آن هزینه می کنند لذا باید همه اجزای گردشگری در کنار هم و در یک راستا باشد.
اما در جزیره کیش سوء مدیریت، منابع بسیاری را هدر می دهد. پول هایی که می تواند کیش را از سیل گردشگران غرق کند اما به دلیل کژ سلیقگی و البته ناآگاهی همه چیز در مسیر تخریب این جزیره پیش می رود.
کیش می توانست با ضرب آهنگی مناسب آینده روشنی داشته باشد زیرا پیشرو تراز همه شهرها داخلی حرکت می کرد و به عنوان یک پایلوت مطرح بود اما این روزها کیش دچار روزمرگی شده اما اگر نوآوری در ارائه خدمات تفریحی ادامه داشت هیچگاه کیش به چنین وضعی دچار نمی شد.
ای کاش مسئولین به جای ساخت فرودگاه هندورابی چند وسیله مهیج آبی را در کیش مستقر می ساختند تا مردم به جای دبی همان لذت را در خاک ایران تجربه کنند.
بر اساس یک تصور غلط فرودگاه سازی یک برند معتبر برای نشان دادن لیاقت مدیریت کارآمد است در حالی که نه فرودگاه سازی و نه سد سازی هیچ کدام نشان مدیریت افسانه ای نیست اما همچنان عده ای اصرار به ساخت فرودگاه دارند آن هم در جزیره ای بدون هیچ زیرساخت که در ابتدایی ترین مشکلات خود مانده اند.
اگرچه فرودگاه یکی از زیرساخت های توسعه محسوب می شود و هم اکنون ۵۴ فرودگاه مسافری در کشور وجود دارد ولی بنا به اعلام مدیران شرکت فرودگاه های کشور تنها ۳ فرودگاه قادر به تأمین مخارج خود می باشد و ۵۱ فرودگاه کشور که ۲۷ مورد آن به اسم فعال ولی زیان ده اند و هر ساله میلیاردها ریال از اعتبارات دولتی صرف نگهداری و حفاظت آن ها می شود.
بالا بودن هزینه ها، کمبود ناوگان، بی میلی بخش خصوصی و شرکت های هواپیمایی برای سرویس دهی از جمله دلایل رکود در اغلب فرودگاه های کشور است. با این حال همچنان به اصرار نمایندگان و درخواست های مسئولان محلی صدور مجوز برای ساخت فرودگاه ادامه دارد. حال که ماراتن ساخت فرودگاه در کشور ادامه دارد و ساخت هر فرودگاه حداقل هزینه ۵۰ میلیارد تومانی به دولت تحمیل می کند
ساخت یک فرودگاه در هندورابی توجیه اقتصادی دارد؟ بسیاری از شهرهای پرجمعیت ایران فرودگاههای ضرر ده دارند آن وقت چگونه می‌توان برای هندورابی 80 نفری فرودگاه تاسیس کرد؟ بهتر نبود از ساحل زیبای این جزیره به نوع دیگری استفاده کرد؟ آیا نمی شد همانند دیگر کشورها ابتکار به خرج داد و به جای گسیل کردن هواپیما و هزاران مقدمه و موخره یک ابتکار ساده کرد تا کیش و هندورابی بهم نزدیک تر شوند؟ ساخت یک پل ، استقرار تاکسی های دریایی و دهها فعالیت مشابه که در کشورهای دیگر در حال انجام است و هزاران گردشگر را از همه جای جهان به آنجا می کشاند.
اما باید قبول کنیم هیج چیزی لذت فرودگاه سازی ندارد مخصوصا این که عنوان دهان پر کنش رزومه مدیران را نیز سنگین تر می کند.در برزیل قایق های تندرو مسافران را از ساحل به جزایر کوچک تر منتقل می کند و برای هر لحظه گردشگر برنامه ریزی کرده اند اما باید دید که کدام مسافر حاضر است با هواپیمای ملخی به هندورابی برود ، کلی هزینه کند و با کلی هزینه مجددا به کیش باز گردد. برزیل از گردشگری ساحلی توانست میلیاردها دلار درآمدزایی کند. کشوری که نه زیرساختی مانند ایران داشت و نه در شرایط آب و هوایی ایران بود اما با اندکی فکر خود را در میان کشورهای در حال توسعه به عنوان شاخص معرفی کرد و به هدف خود رسید.
این کشور گردشگری را ارزان شروع کرد تا بتواند توریست های خارجی را در طول مدت سفر خوشحال و راضی نگهدارد دولتمردان این کشور اعتقاد داشتند که ارزان کردن بهتر از لوکس ساختن است. لذت سوار شدن بر قایق های سنتی، تفریحات بدون نیاز به وسایل گران و ... حال ما اسب زین شده ای داریم که هیچ استفاده درستی از آن نمی کنیم.