تابناک گیلان / چه فرقی می‌کند رضا عنایتی در کل دوران بازیگری‌اش 125 گل زده باشد یا 126 گل؟ آرش برهانی رکورد گلزنی او را در تاریخ فوتبال ایران شکسته باشد یا نه؟ مهم این است که او سال‌های سال یکی از بهترین‌های فوتبال ایران بوده است و مهم‌تر این است که او همیشه دوست داشته در استقلال یا حداقل در بازی مقابل استقلال از فوتبال خداحافظی کند.
ایران ورزشی: چه فرقی می‌کند رضا عنایتی در کل دوران بازیگری‌اش 125 گل زده باشد یا 126 گل؟ آرش برهانی رکورد گلزنی او را در تاریخ فوتبال ایران شکسته باشد یا نه؟ مهم این است که او سال‌های سال یکی از بهترین‌های فوتبال ایران بوده است و مهم‌تر این است که او همیشه دوست داشته در استقلال یا حداقل در بازی مقابل استقلال از فوتبال خداحافظی کند. حالا حتی اگر همه دست به دست هم دهند تا او در استقلال از فوتبال خداحافظی نکند و مدیرعامل باشگاه صبا به خاطر شرایط خاص تیمش اجازه خداحافظی او در بازی مقابل استقلال را ندهد، ما به احترام همه سال‌هایی که او در این فوتبال درخشیده و به احترام نامه‌ای که برای خداحافظی نوشته؛ با این چند خط به بدرقه «رضا عنایتی» دندان طلای فوتبال ایران می‌رویم. باشد که هواداران استقلال هم در ورزشگاه آزادی خداحافظی شایسته‌ای با او داشته باشند.
سال 81- 80، اولین دوره لیگ برتر بود. ترکیب تیم‌ها پر بود از بازیکنانی مثل سهراب انتظاری، سیروس دین‌محمدی، علی اصغر مدیرروستا و ده‌ها نام دیگر. بین همه اینها بازیکن جوان لاغر اندامی در ابومسلم ترمز بریده بود و بی‌وقفه گل می‌زد!
سیه چرده بلند قامتی که در همان اولین دوره لیگ آنقدر گل زد که در نهایت با 17 گل زده آقای گل شد. اولین آقای گل لیگ! نام رضا عنایتی اما وقتی بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد که همین پسر جوان در آخرین هفته در دیدار مقابل استقلال رشت به تنهایی 7 گل به ثمر رساند تا رکوردی به جای بگذارد که تا هم اکنون نیز کسی موفق به شکست آن نشده است.
درخشش در آخرین هفته لیگ کار خود را کرد و عنایتی برای فصل بعد پیراهن استقلال تهران را به تن کرد و داستان عشق آقا رضا به آبی استقلال هم از همین جا رنگ و بوی حرفه‌ای پیدا کرد. لیگ چهارم دوران اوج عنایتی بود. دو فصل بازی برای استقلال در لیگ برتر، از او بازیکن بهتری ساخته بود. او همچنان گل می‌زد و با همین گلزنی‌ها توانست برای دومین بار در چهار دوره لیگ، آقای گلی در لیگ برتر را کسب کند. همین کافی بود تا پای عنایتی به رکوردها باز شود و با دو عنوان آقای گلی رکورددار شود. 20 گلی که او در این فصل به ثمر رساند، نقش مهمی در راستای سوم شدن استقلال در لیگ چهارم پس از تیم‌های فولاد و ذوب‌آهن داشت.
حالا دیگر عنایتی، عنایتی شده بود. بازیکنی که بار دیگر توانسته بود با به ثمر رساندن 21 گل موفق شود در صدر گلزنان لیگ و با استقلال تهران در صدر جدول رده‌بندی لیگ پنجم قرار بگیرد. این درخشش‌های پی در پی، کم‌کم آوازه نام عنایتی را به گوش کشورهای همسایه هم رسانده بود و او مانده بود و پیشنهادهایی که دریافت می‌کرد.
عنایتی تیم الامارات را به عنوان مقصد بعدی‌اش انتخاب کرد و راهی امارات شد. بعد از دو فصل بازی برای الامارات، النصر مقصد آقا رضا شد اما چه کسی بود که نداند دل عنایتی همچنان در گرو استقلال بود. امیر قلعه‌نویی که به استقلال آمد، دست گذاشت روی نام او و مسوولان باشگاه استقلال هم به سراغ عنایتی رفتند تا او دوباره به استقلال بازگردد.
این بازگشت اما برای عنایتی چندان با خاطرات خوبی همراه نبود اما عجیب‌ترین لقب فوتبالی را نصیب او کرد! اگر بازیکنان فوتبالی بعد از درخشش به لقب‌هایی مثل سلطان، ژنرال، هلیکوپتر و امثال این لقب‌ها می‌رسیدند، از بد روزگار رضا عنایتی در بازگشت به استقلال، به لقب «دندان پوسیده» رسید. لقبی که بعدها او آن را از این جهت خوب می‌دانست که همه بعد از بازی‌های خوبش می‌گفتند که این همان دندان پوسیده است.
ماجرا از این قرار بود که در آذرماه سال ۸۸ و پس از باخت استقلال مقابل تیم سپاهان در هفته هجدهم لیگ برتر، در مطلبی که در سایت رسمی باشگاه استقلال منتشر شد از برخی بازیکنان این تیم به شدت انتقاد و از آنها به دندان پوسیده تیم یاد شد. این مطلب به عنوان نامه یک هوادار در حالی در سایت باشگاه استقلال منتشر شد که معمول است در سایت باشگاه موضع رسمی باشگاه منتشر می‌شود. این اتفاق در زمان مدیریت واعظ آشتیانی در استقلال رخ داد و عنایتی مدیر عامل وقت را عامل انتشار این نامه می‌دانست. چند روز پس از انتشار این نامه، رضا عنایتی از استقلال جدا شد و به تیم الامارات پیوست و جالب اینکه در این تیم بسیار خوش درخشید و قهرمان فصل شد!
از همان زمان همه منتظر بودند تا عنایتی از فوتبال خداحافظی کند. او اما ماند و جنگید و ثابت کرد که در مواقعی از خیلی جوان‌ها تازه‌نفس‌تر بوده، بهتر و بیشتر دویده و همیشه نقطه اتکایی بوده برای تیم‌هایی که به عضویت آنها درآمده است.
عنایتی در بازگشت از الامارات برای سپاهان، صبا، مس کرمان و پدیده بازی کرد اما دیگر آنطور که می‌خواست نتوانست به استقلال بازگردد و در تیم محبوبش ماندگار شود. گویی همیشه بودند افرادی که نمی‌خواستند او با پیراهن استقلال دوباره محبوب دل هواداران شود. حضور او بدون شک می‌توانست بیش از پیش به محبوبیت عنایتی بیفزاید و رکورد خیلی از ستاره‌های استقلال را جابه‌جا کند.
رضا عنایتی با همه بی‌مهری‌هایی که در این فوتبال دید، بعد از همه صبوری‌هایی که به خرج داد حالا در این بازی با استقلال می‌خواهد پیش از آنکه برای همیشه چهارگوشه مستطیل سبز را ببوسد، از آبی‌های محبوبش خداحافظی کند. هرچند که به خاطر مصلحت تیم صبا مجبور است در بازی‌های مانده تا پایان فصل در ترکیب تیم باشد و به صبا کمک کند اما در واقع برای احترام به خواسته قلبی عنایتی این بازی را به حساب بازی خداحافظی‌اش می‌نویسیم و لحظه‌های ماندگاری که برای این فوتبال را رقم زد در ذهن مرور می‌کنیم.
چه زیباتر اگر هواداران استقلال در مرور این خاطرات، با حضور در ورزشگاه آزادی و تشویق عنایتی، خداحافظی‌اش را خاطره‌انگیزترین اتفاق فوتبالی او سازند.