اخیرا تنشی بین تركیه و برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایجاد شده است. تنشی كه شاید برخی‌ها این انتظار را داشته باشند تا دیگر تهران و استانبول ارتباطی نداشته باشند. اما این در حالی است كه سه شنبه رجب طیب اردوغان به ایران خواهد آمد. شخصا اعتقاد دارم آمدن رئیس جمهور تركیه با وجود تنش‌ها و دلخوری‌های پیش آمده هیچ ایرادی ندارد، بلكه بهترین كار و راه حل برای پایان دادن به اختلاف‌های این روزها و گذشته‌هاست.
بر این باور هستم كه دعوا، درگیری و قطع رابطه باید آخرین راه حل دیپلماسی باشد و نباید در ابتدای هر دلخوری، راه دعوا را پیش گرفت. این كار دقیقا رفتاری است كه دشمنان ایران، یعنی آمریكا و اسرائیل می‌خواهند. آنها تلاش دارند تا فاصله‌ای بین كشورهای همسایه و خاورمیانه ایجاد كنند كه در نتیجه اهداف خود را در زمینه‌های اقتصادی و سیاسی پیاده كنند. اما ایران باید به فكر كم كردن فاصله‌ها و كاهش تنش‌ها باشد تا چهره غلطی كه غرب از ما در دنیا نمایش داده است تصحیح شود. بنابراین نباید مانع نشست‌ها و گفت‌وگو میان ایران و كشورهای مخالف با سیاست‌های جمهوری اسلامی و حتی حق هسته‌ای كشور شویم و حتی باید آن را تقویت و دولت را بیش از گذشته تشویق به برقراری رابطه با كشورهای همسایه كرد.
در این بین برقراری ارتباط و داشتن گفت‌وگو از این جهت كه هم صدا با عربستان مخالف مذاكرات لوزان است از اهمیت و حساسیت ویژه‌ای برخوردار است، سفر اردوغان به تهران این فرصت را فراهم خواهد كرد كه اختلاف نظر در این موضوع برطرف شود و به واسطه تركیه بتوان نگاه منفی عربستان به موضوع هسته‌ای كشور را تغییر داد.
با این حال منكر رفتارهای نادرست و غلط تركیه در قبال كشورمان نمی‌شوم. این كشور تا جایی كه چاقویش می‌برید بر خلاف برنامه هسته‌ای و اقتصاد ایران تلاش كرد. زمانی بانك‌های تركیه منت ایرانی ها را برای سرمایه‌گذاری در این كشور می‌كشیدند اما بعد از تحریم‌ها آنها رفتارهای نادرستی با سرمایه‌گذاران ما داشتند و حتی حاضر نشدند دارایی‌های ایران را پس دهند. با پیشرفت مذاكرات، تركیه خوشحال نخواهد شد چرا كه در سایه رفع تحریم‌ها، استانبول باید تمام سرمایه‌های ایران را پس دهد.
از سوی دیگر اردوغان ما را متهم به دخالت در كشورهای مختلف از جمله یمن می‌كند این درحالی است كه تركیه در سوریه و عراق به شدت اعمال نفوذ كرده است. استانبول از مخالفان سوری پشتیبانی می‌كند و در عراق، داعشی‌ها را حمایت.
با تمام این نكات جنگ و درگیری باید آخرین راه حل باشد و ابتدا باید در مسیر گفت‌وگو گام برداشت تا هرچه بیشتر اختلافات كنار گذاشته شود.