آن روزهایی که سناریوی یکپارچگی قاره سبز نوشته می شد، ساکنان جزیره حتی پیشنهاد پول واحد اروپایی را دادند که منجر به تشکیل یورو شد اما خودشان هرگز، پوند را کنار نگذاشتند حالا هم پایشان را کرده اند در یک کفش که زیر بار قوانینی مثل مهاجرپذیری نمی روند.
انگلیسی ها، واقعاً جزیره هستند و جزیره ای عمل می کنند.خوش ندارند که مرکل و اولاند برایشان، نسخه بپیچند و آنها نیز بگویند چشم!
از آن سوی ماجرا هم، اسکاتلندی ها و ایرلندی ها هم درست است که ترانه جدایی از بریتانیای کبیر را سروده اند اما بر خلاف لندن، به هیچ وجه دنبال خروج از پهنه یورو نیستند و دوست دارند در اتحادیه بمانند.
اروپای 2015 که بارها تا بدرقه یونان ، پیش رفت حالا به‌صورت جدی تر در حال مشاهده جدا شدن دست های لندن از دست های قاره سبز هستند. شاید جدایی یک کشور از 28 کشور زیاد مهم نباشد اما داستان آنجاست که شاید خروج انگلیس، آغاز یک حرکت دومینویی باشد. دومینوی فروپاشی اتحادیه ای که با هزار امید و آرزو تشکیل شد.
در چند روز گذشته کسانی چون مرکل با تزریق امید به خبرهای مربوط به انگلیس و اتحادیه اروپا، سعی داشتند که اوضاع را عادی جلوه دهند اما چه کسی هست که نداند واقعاً وضعیت برای بروکسل -لندن، بحرانی است؟
از سوی دیگر اما مانوئل والس نخست‌وزیر فرانسه در سخنانی مهم گفت:«ما بر این باوریم و امیدواریم که دستیابی به توافق برای باقی نگه داشتن انگلیس در اتحادیه اروپا، امکان پذیر باشد. چرا که خروج انگلیس یک شوک برای اروپا خواهد بود، ولی مهم‌تر از آن، یک شوک برای طرز نگرش جهان به اروپاست، که پیش از این نیز در بحران بوده است.در پاسخ به صحبت‌های والس، نخست وزیر این گونه آب پاکی را روی دست شان ریخت: «اصلاحات برای متقاعد کردن مردم انگلیس در رای دادن به ادامه حضور این کشور در اتحادیه اروپا، کاملا لازم و ضروری است.»
بعد از این باز هم نخست وزیر فرانسه که به نیابت از اولاند حرف می زد، گفت: «اروپا باید جایی برای همبستگی و اتحاد کشورها باشد و ما نمی توانیم تنها قوانینی را انتخاب کنیم که برای ما مناسب است.»